İmam Ali’nin halife olduğu yıllardan birinde Kufe’de büyük bir kuraklık oldu. Su kaynakları kurudu. Ekinler yetişmeden kurumaya yüz tuttu. Kufe halkı imam Ali’nin yanına gelerek, Yağmur yağması için Allah’a dua etmesini istediler.İmam Ali, oğlu Hüseyin’i çağırarak ondan yağmur duası etmesini istedi. Hüseyin Allah’ a hamd ve sena ettikten sonra, Peygamberimize salat ve selam gönderdi. Ardından şöyle dua etti: Ey hayırları ihsan eden ve bereketleri indiren Allah’ım! Gökyüzünün bereketini üzerimize yağdır!
Hüseyin’in duası bitince gökyüzünde bulutlar belirdi ve sonra yağmur yağmaya başladı. Vadiler doldu, su kaynakları eski haline döndü, kurumaya yüz tutan ekinler yeniden canlandı.
Lakin Emevi oğulları Kerbela’da Hüseyin’i sudan mahrum ettiler. Onu ve Ehl-i Beytini, hatta beşikteki yavrusunu bile susuz öldürdüler.
Cabir b. Abdullah Ensari şöyle nakleder: “Ya Resulullah Ali b. Ebu Talip hakkında ne diyorsun” diye sordum. “O benim kendimdir” dedi.
Hasan ve Hüseyin hakkında ne diyorsun?
Onlar benim iki reyhanımdır. Onların annesi benim bir parçam olan Fatıma’dır. Onlara eziyet eden bana eziyet etmiştir. Onları mutlu eden beni mutlu etmiştir.Allaha şahadet ederim ki! Onlara karşı iyi olana ben de iyi olurum, onlara karşı savaşanla ben de savaşırım. Ey Cabir! Allah’tan bir dileğini yerine getirmesini istediğinde, onları vesile edinerek iste. Çünkü onların isimleri, Allah’ın en çok sevdiği isimlerdir.
