İMAN

İman;bir kimsenin şüphe duymaksızın bir şeyi kabul etmesi,doğrulaması, güven duyarak onaylaması anlamına gelir.

Dinimizde iman, en genel şekliyle peygamberimizin Allahu Teala’dan aldığı haberleri, emir ve hükümleri kabul edip bunların doğru olduğuna gönülden inanmak anlamına gelmektedir.İki kısmı vardır:

1-     Kalp ile tasdik: Bu ana rükündür. Zira kişide iman olmasının ana sebebi budur.

2-   Dil ile ikrar: Buna rükn-ü zaid denir. Bu rükün sayesinde kalp ile tasdik sonucu kalpte oluşan iman insanlar tarafından bilinir ve o kişiye evlenmek, miras, cenaze namazı gibi İslami hükümler uygulanabilir.

Lisan ile Kelime-i Şehadeti söylemek ikrar, kalp ile manasına inanmak ise tasdik olmuş olur.

İnsanlar,tasdik ve inkar bakımından dört kısımdırlar:

1-Mü’min: Allah’a, Hz. Peygamber’e(as) ve onun getirdiği her şeye kalpten inanıp bunları kabul eden kişiye denir.

 İnanılması gereken şeyleri kalp ile tasdik edip, dil ile de ikrar eden kimsedir.

2-  Kafir: İmanın esaslarını kalbiyle inkar eden ve bunu dili ile de açıkça söyleyen kimsedir.

3-  Müşrik: Allahü Teala’ya (c.c.) başka ilahları ortak koşan kimsedir.

4-  Münafık: İnanılması gereken şeylere kalp ile inanıp tasdik etmeyen, fakat mü’minleri kandırmak için dilleri ile inandıklarını söyleyen kimselerdir.
 “Münafığın alameti üçtür: Konuştuğu zaman yalan söyler, söz verdiği zaman sözünden döner, kendisine bir şey emanet edildiği zaman hıyanet eder.”

İMANIN DERECELERİ

İman iki kısma ayrılır:

1-     İcmali İman: İnanılacak şeylerin hepsine birden kısaca inanmaktır. Bu da Kelime-i Şehadeti lisan ile okuyup kalp ile tasdik etmekle olur.

2-   Tafsili İman: İnanılacak şeylere açık ve tafsilatlı bir şekilde inanmaya denir.